¡´Chow´ Peru, Bolivia y Chili, Buenas Argentina!

Van $9,- per dag naar millionair!

In eerste instantie iedereen weer bedankt voor de reacties. Sommige misschien wat aan de lange kant, maar altijd leuk om wat van dees of geen te horen!

Ten 2e iedereen nogmaals fijne dagen toegewenst en een fijne jaarwisseling! (Toch maar besloten om een tussentijdse update i.v.m. de vele belevenissen de afgelopen 2 weken)

Na het vorige verhaaltje ben ik onderhand in Bolivia en Chili geweest, onderhand zit ik in Argentinië. De grensovergang van Peru naar Bolivia ging goed, alleen de grenspolitie was wel een beetje vaag aangezien ik uit NL kom gaan ze er vanuit dat ik geen kleren bij me heb om te verblijven, maar in plaats daarvan een tas vol met drugs bij me heb. Deze wordt dus ook grondig doorzocht en uiteindelijk blijkt toch dat ik ook gewoon iemand ben die op doorreis is door Zuid-Amerika.

Tijdens de tour door de Colca Canyon in Arequipa heb ik Remo (Zwitersland) en James (UK) ontmoet. Met hun trek ik nog een aantal dagen op. Na nog 2 dagen Arequipa besluiten we om de tocht naar Bolivia te maken. De richting is in het begin hetzelfde alleen de eindbestemming is iets anders. James gaat direct door naar La Paz, Remo en ik gaan een kijkje nemen in Copacabana om vandaar Isla del Sol te bezoeken. Dit schijnt een mooi eiland te zijn waar de zon altijd schijnt. Nou mooi niet dus! Gewoon regen in de ochtend, maar gelukkig is het later beter en schijnt de zon weer als vanouds. Het is een aparte omgeving aangezien er een groot meer op meer dan 3813 meter ligt waardoor het voelt alsof je op zeeniveau loopt, maar daarentegen wel snel buiten adem bent. Het is een mooie omgeving, maar 1 dag is meer dan genoeg.

Na deze dag besluiten we om een bus te pakken naar La Paz. La Paz is een grote stad waar niet heel veel te doen is. Het hostel (Loki) is echter super leuk en je kan er veel mensen ontmoeten. In La Paz is het gemakkelijk om ´the Death Road´ te gaan bestrijden met een mountainbike. Deze weg is in 1995 uitgeroepen tot s´werelds gevaarlijkste weg waarbij naar schatting 200 - 300 mensen per jaar omkwamen. Het is een weg met een rijke geschiedenis, maar daarvoor verwijs ik jullie graag naar andere bronnen op het WWW.
De weg is vandaag de dag voornamelijk betemd voor mensen die de weg met de fiets willen bedwingen en er zijn dan ook weinig auto´s op de weg te vinden. Het is al met al een downhill tocht van ongeveer 30 km en is op een aantal punten na niet echt gevaarlijk. Het is wel een leuke en mooie tocht die je langs afgronden van 600 meter diepte brengt!

4 dagen La Paz is eigenlijk meer dan genoeg, maar het is ook wel even relaxed om even wat anders te doen dan (heel vervelend) te reizen. De volgende bestemming is Sucre, wat door veel mensen wordt bestempeld als een mooie stad om te, je raad het al, relaxen. Remo en ik hadden het geluk dat er gestemd moest worden voor een nieuwe burgemeester waardoor er geen verkeer was en de stad was drooggelegd, omdat mensen geen alcohol mogen nuttigen/kopen tijdens de stemming. Opzich wel een rustige gewaarwording, geen auto´s en alcohol, maar toch maar besloten om de dag erop naar Potosi te gaan.

Potosi is een stad die bekend staat om zijn zilvermijnen. Deze mijnen kunnen ook bezocht worden en een gids verteld je een aantal details over hoe het eraan toegaat in de mijnen. Op zijn zachts gezegd was dit een indrukwekkende en speciale ervaring. In de mijnen werken mannen (en kinderen) van 10 - 60 jaar. Sommige werken 24 uur per dag in een temperatuur van 40 - 50 graden. Ze leven op drinken en het eten van coca bladeren. Per jaar sterven (volgens de gids) zo´n 10 mensen aan zuurstof gebrek of het inademen van stof. Ze verdienen rond de USD 9,- per dag. Het is een aparte ervaring en iedereen was dan ook weer blij dat we na welgeteld 1,5 uur weer uit de mijnen waren en weer daglicht tot onze beschikking hadden!
Na Potosi door gegaan naar Uyuni, s´werelds grootste zoutvlakte. Als jullie nog wat nodig hebben voor de winter, gewoon even bellen! De tour duurt al met al 3 dagen en gaat met een 4x4 door de vlaktes. De 2e en 3e dag gaat langs andere mooie natuur en omgeving. We hebben nog geprobeerd een auto te huren, maar dit liep uit in een fiasco. De deal leek goed te zijn, betalen per gereden kilometer. Niet verkeerd, maar dan moet de auto het wel doen, dus was een goedkope huur (zie foto)

Om de kerst in een leuke plaats door te brengen hebben we (Remo en ik) besloten om uit te stappen bij de grens met Chili om van hier naar San Pedro de Atacama te gaan. Vanuit hier wilden we naar de kust van Chili, maar om tactische overwegingen hebben we besloten om door naar Salta te gaan. In San Pedro was het echter niet mogelijk om direct door naar Salta te gaan waardoor we daar een nacht moesten blijven. Opzich niet erg, het was lekker warm, klein rustiek stadje en door de valuta (Eu 1,- = CH$630,-) ben je zelfs even millionair!
De volgende dag dus de bus gepakt naar Salta. Helaas was een nachtbus niet mogelijk in verband met de grens overgang dus helaas een verloren dag die bestond uit een busrit van 14 uur. Helaas voor Remo was dit zijn 25ste verjaardag. Eentje om niet snel te vergeten. Het hostal in Salta ziet er gezellig uit met genoeg mogelijkheden om weer andere mensen te ontmoeten en de kerst te vieren.

Nou voor nu weer even op de hoogte! Nogmaals fijne dagen toegewenst en een voorspoedig 2012!

P.S. Anoeska, jammer dat ik dit jaar niet op je verjaardag kan zijn, maar ik zal hier een biertje op je proosten! Fijne verjaardag!

Nou iedereen, tot volgend jaar maar schat ik nu officieel in!